tęsknota, niby szkapa źrebna,<br>Wlekąc mię, wyda na świat płód nowych udręczeń.<br>W tym mój tryumf, że jestem niestrudzony &lt;orig&gt;klęczeń&lt;/&gt;<br>Twej krasy! Kochajże mnie! Nuże do pieszczoty!<br>Potwór błaga cię o nią! &lt;orig&gt;Przyjm&lt;/&gt; moje zaloty!<br>&lt;orig&gt;Wnijdź&lt;/&gt; naga i bezwstydna w mej nędzy bezdomność<br>I tak pieść, by wargami pożreć mą ułomność!''<br><br>Ona mu się broni,<br>A on mówi do niej:<br>"Wszak musi ktoś pokochać to, co już się stało -<br>I ten wózek męczeński i korbę zbolałą,<br>I żądzę w resztkach cielska, jak w zgliszczach, poczętą,<br>I ten ochłap człowieka, co chce być przynętą!<br>Odsłoń czar w mej brzydocie! &lt;orig&gt;Znijdź&lt;/&gt; z wyżyn