Wielkim sukcesem &lt;name type="person"&gt;Reutera&lt;/&gt; było też uzgodnienie, po latach bezwzględnej konkurencji, stref wpływów z dwoma największymi rywalami - francuskim &lt;name type="person"&gt;Havasem&lt;/&gt; i niemieckim &lt;name type="person"&gt;Wolffem&lt;/&gt;, którym przypadły w udziale ich własne kraje, część Europy i Ameryka Południowa. Stworzony na podstawie tego porozumienia faktyczny monopol na serwisy agencyjne przetrwał wiele lat.<br>Pod koniec lat 20. ubiegłego stulecia &lt;name type="org"&gt;Reuters&lt;/&gt; został całkowicie wykupiony przez agencję &lt;name type="org"&gt;Press Association&lt;/&gt;. W 1941 r. sprzedano połowę udziałów &lt;name type="org"&gt;Newspaper Propietors Association&lt;/&gt;, reprezentującej prasę brytyjską. <br>Współczesną "&lt;q&gt;wielką czwórkę&lt;/&gt;" agencji tworzą obok &lt;name type="org"&gt;Reutersa&lt;/&gt;: &lt;name type="org"&gt;Agence France Presse (AFP)&lt;/&gt;, czyli zmodernizowany &lt;name type="org"&gt;Havas&lt;/&gt;, wspomniana &lt;name type="org"&gt;Associated Press (AP)&lt;/&gt; i jej amerykańska konkurentka, najmłodsza w tym gronie, bo powstała w