cząstkowy, o ile nie wieczysty. Wiadomości historyczne, nieraz bardzo rzetelne, przeplatają się z dewocyjnymi, które stanowią - zwłaszcza dzisiaj - o niebywałym uroku tego niepowtarzalnego tekstu. A szczegółów jest tam mnóstwo. Właśnie to dzieło przekazało nam tradycję obowiązującą w gronie profesorów Almae Matris, spożywających w Collegium Maius wspólne posiłki, którzy na widok ubogiego zapraszali go do stołu tymi słowami: &lt;gap&gt; (Ubogi przybył, Chrystus przybył). Najwięcej miejsca autor poświęcił katedrze wawelskiej, być może korzystał z cennych uwag kanonika Szymona Starowolskiego, najlepszego w owym czasie znawcy królewskiej świątyni. Pisze zatem o katedrze: &lt;gap&gt;<br>W roku 1745 doszło do trzeciego wydania "Klejnotów", tym razem rozbudowanego o kościoły Benedyktynów