Typ tekstu: Książka
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
Tytuł: Wyjść z matni
Rok: 1994
ich wyrażanie.
Monika: Powiedziałaś przed chwilą, że to źle, kiedy pacjenci się nie kłócą.
Naprawdę tak uważasz?
Anka: Złość jest jednym z najczęściej tłumionych uczuć, bardzo trudno ją ujawniać zwłaszcza wobec autorytetów. Pamiętam, z jakim zadowoleniem moja przyjaciółka cytowała jednego ze swoich podopiecznych z oddziału: "Wyobrażałem sobie gilotynę, żeby ci uciąć łeb". Mnie bywa bardzo trudno, jeśli nikt w grupie nie wścieka się na mnie i nie kłóci, bo jak inaczej udowodnić, że tutaj można bezpiecznie wyrażać złość? Czasami stosujemy niewinny podstęp: kiedy pracujemy we dwójkę, raz czy drugi celowo robimy sobie na złość, żeby można było na oczach grupy urządzić
Monika: Powiedziałaś przed chwilą, że to źle, kiedy pacjenci się nie kłócą.
Naprawdę tak uważasz?
Anka: Złość jest jednym z najczęściej tłumionych uczuć, bardzo trudno ją ujawniać zwłaszcza wobec autorytetów. Pamiętam, z jakim zadowoleniem moja przyjaciółka cytowała jednego ze swoich podopiecznych z oddziału: "Wyobrażałem sobie gilotynę, żeby ci uciąć łeb". Mnie bywa bardzo trudno, jeśli nikt w grupie nie wścieka się na mnie i nie kłóci, bo jak inaczej udowodnić, że tutaj można bezpiecznie wyrażać złość? Czasami stosujemy niewinny podstęp: kiedy pracujemy we dwójkę, raz czy drugi celowo robimy sobie na złość, żeby można było na oczach grupy urządzić
ich wyrażanie.</><br><who1>Monika: Powiedziałaś przed chwilą, że to źle, kiedy pacjenci się nie kłócą.<br>Naprawdę tak uważasz?</><br><who3>Anka: Złość jest jednym z najczęściej tłumionych uczuć, bardzo trudno ją ujawniać zwłaszcza wobec autorytetów. Pamiętam, z jakim zadowoleniem moja przyjaciółka cytowała jednego ze swoich podopiecznych z oddziału: "Wyobrażałem sobie gilotynę, żeby ci uciąć łeb". Mnie bywa bardzo trudno, jeśli nikt w grupie nie wścieka się na mnie i nie kłóci, bo jak inaczej udowodnić, że tutaj można bezpiecznie wyrażać złość? Czasami stosujemy niewinny podstęp: kiedy pracujemy we dwójkę, raz czy drugi celowo robimy sobie na złość, żeby można było na oczach grupy urządzić
