Hrabalowej gadaniny i także dała się bezkrytycznie temu, zapewne istotnie narkotycznemu, kunsztowi gadania uwieść. Niczym Hańtia ze "Zbyt głośnej samotności" stała się Monika Zgustova dzbanem wypełnionym wszelką mądrością i cytatami literackimi, tyle że bohatera Hrabalowej opowieści wypełnia powszechna mądrość i cytaty z literatury powszechnej - Zgustovą wypełnia zaś wyłącznie Hrabalowa (niekiedy uciążliwa) mądrość oraz wyłącznie cytaty (niekiedy trudne do odróżnienia od kontekstu) z Hrabala. Wszystko przy tym jest tak dokładnie zmiksowane i zhomogenizowane, że niepodobna jedno od drugiego (śpiewny komentarz od śpiewnego oryginału) odróżnić. Kiedy powiadam, że w książce darmo szukać dokumentów, listów, fragmentów wywiadów, nie mówię, że takich rzeczy w tekście