u króla. Pamiętam ją doskonale. Dobra, głęboka studnia, bogata w wodę.<br>Usta mu się nie zamykały, podczas gdy z żywym zadowoleniem przyglądał się rozpalaniu <br>ognia w piecu o kształcie dzieży. W jaki sposób piec ten dojechał aż tutaj, <br>wiadomym było tylko Noi i Elizerowi, w którym niewiasty miały sojusznika. Widząc <br>uciechę ojca, Ab-Ram nie wszczynał śledztwa w tej sprawie. Skoro piec jest, <br>niechże będzie. Noa już oblepiła karbowane boki ciastem i wszyscy niecierpliwie <br>czekali na placki.<br>- Zali zgadzasz się, mój ojcze - pytał Ab-Ram - by syn twój zwołał jutro mężów <br>plemienia? Chcę im powiedzieć o niebezpieczeństwie, które nas ominęło, i