jego członków i z żarliwością pełną egzaltacji starał się krzewić na każdym kroku rewolucyjne nastroje - Nie bardzo ja pojmuję - ozwał się Kazimierz, uczciwie patrząc w twarz podchorążego dlaczego miałbym burzyć się przeciw imperatorowi?... Czy to on skrzywdził mnie albo ojca mojego lub krewniaków moich?<br>- On krzywdzi kraj cały!... Stopą najeźdźcy uciska świętą ziemię ludu polskiego!<br>Kazimierz spochmurniał nagle.<br>- To nie jest ziemia ludu polskiego! - mruknął. To ziemia panów polskich!... Jeśli oni krzywdują sobie cesarskie rządy, niechże się burzą... Wolno im robić tę...<br>rewolucję podług chęci!<br> Jarmuntowicz stropił się. Dopiero po chwili.<br>- Człowieku! - zakrzyknął porywczo. - Ty rzecz pojmujesz grubo, materialnie, bezdusznie zgoła