Pracoholicy nie odczuwają satysfakcji z pracy, która jest wszak obsesją i najważniejszą sprawą w ich życiu. I to jest bodaj najdziwniejsza ich cecha. Są zmęczeni i prędzej czy później dostają wrzodów, wieńcówki, grożą im zawały, udary i ogólna &lt;orig&gt;wrakowatość&lt;/&gt;. Nie są szczęśliwi, niszczą zwykle przy okazji swoje życie towarzyskie i uczuciowe. Zygmunt Freud zapytany, co jest warunkiem zdrowia psychicznego, powiedział: miłość i praca. Pracoholicy miłość także zaprzepaszczają dla pracy.<br><br>&lt;tit&gt;Przychodzi żona do lekarza&lt;/&gt;<br><br>Rodzina jest początkowo zachwycona. Robię to dla was, mówi pracoholik. - Później - tłumaczy Lidia Mieścicka - żona godzi się stopniowo z coraz dłuższymi nieobecnościami męża. Uczestniczy czasem w spotkaniach i