a na trawie jeszcze siedem ubitych, gotowych do skubania leży."<br> &lt;page nr=55&gt;<br> Przytoczywszy tu jedną ze stronic dawnej księgi łowów, pytamy, gdzie się podziały inne.<br> Może leżą gdzieś na stryszkach zbutwiałe, zjedzone przez mole, pożółkłe od słońca, upstrzone przez muchy.<br> Może gniją w piwnicach, w loszkach do tej pory pachnących niedźwiedzią szynką, udźcem turzym w dymie wędzonym.<br> A może tej księgi nigdy nie było.<br> Może nikt jej nie napisał.<br> Ani ręka ludzka, ptasi pazur, kopytko sarnie, skoki zajęcze.<br> A te obrazy po witrażach kościelnych się błąkające są przywidzeniem sennym umysłu zgorączkowanego, życiem utrudzonego.<br> Tyle tylko wiadomo, że ta księga błąka się w naszej