Poczuł się głodny, jadł więc chciwie. Nie <br>patrzył nawet na to, co stawiała przed nim. Zresztą chętnie jadłby tak do rana. <br>Żeby tylko Aksza chciała odejść. Ale ona stała przed nim i czekała cierpliwie, <br>gotowa mu służyć. W końcu pojął, że będzie się musiał do niej odezwać. Ale jeszcze <br>odwlekał: udawał głodnego. Jadł ze spuszczoną głową. Obecność żony nie dawała <br>mu spokoju. Mruknął szorstko:<br> - Idź już spać. Niepotrzebnie tu stoisz...<br> - Czy nie pozwolisz mi poczekać na ciebie? - zapytała pokornie.<br> Spojrzał na nią spode łba. Była piękna. Jej widok działał na jego zmysły. Ale <br>to go właśnie drażniło. Nie mógł znieść świadomości