kilkunastu funduszy, których akcje powinny trafić do publicznego obrotu w ciągu 2 lat od momentu ich powołania. Tryb tworzenia i funkcjonowania tych funduszy miał stanowić swego rodzaju powtórkę z NFI. Każdy obywatel, który dotychczas nie otrzymał akcji prywatyzowanych przedsiębiorstw na preferencyjnych warunkach, miałby prawo do nabycia za niewielką odpłatnością świadectwa udziałowego wymienialnego na akcje tych funduszy. Istotną różnicą, w porównaniu z NFI, byłaby możliwość wniesienia świadectwa udziałowego funduszu przemysłowego jako indywidualnego wkładu do funduszu emerytalnego z określoną preferencją ze strony państwa. Dochody ze sprzedaży części akcji funduszy miały także sfinansować potrzeby ZUS związane z reformą emerytalną. Przewidywano, że wartość majątku przypadająca