robić tę...<br>rewolucję podług chęci!<br> Jarmuntowicz stropił się. Dopiero po chwili.<br>- Człowieku! - zakrzyknął porywczo. - Ty rzecz pojmujesz grubo, materialnie, bezdusznie zgoła!... A toż chodzi tu o honor całego narodu, co niegdyś wolny, teraz pod jarzmem zaborcy w więzach okropnych się szamota!<br>&lt;page nr=245&gt; - Znam ja inne jarzmo... Jarzmo, które kark wieśniaka polskiego ugniata nieludzko!... Ale to jarzmo nie cesarz rosyjski nałożył, jeno duma i chciwość panów polskich!... Jakże tam ów honor, gdzie człowiek pospolity z bydlęciem porównany żyje, w bezcześci i upodleniu?... Honor, wiadomo, pańska rzecz - nie chłopska!...<br>Sam ja na sobie doświadczyłem, co on potrafi - ów honor wielmożny!... Więc cóż chłopom do