Przyznam, że zawsze istnieje we mnie pokusa obejrzenia filmu w wersji reżyserskiej, nieskrępowanej prawami dystrybucji. Tym razem jednak dobrze się stało, iż nad kinową wersją czuwał ktoś z nożyczkami. W wersji Formana film staje się przegadany. Zupełnie zbędne i przypadkowe wydają się niektóre sceny, np. Mozart dający lekcje muzyki pośród ujadających psów czy Konstancja Mozart rozbierająca się na schadzce z Salierim (chce w ten sposób zdobyć dla męża muzyczne zamówienia). Bardzo ciekawa jest natomiast druga płyta z godzinnym dokumentem. Pełen anegdot film o zetknięciu się hollywoodzkiego świata z socjalistyczną stolicą Czechosłowacji, gdzie "Amadeusz" był kręcony, ogląda się po prostu świetnie. Dlatego