zdaniem, w prozie polskiej od wielu lat, a właściwie od dziesięcioleci, największymi osiągnięciami mogą poszczycić się gatunki niefabularne, esej przede wszystkim. Stąd do najwybitniejszych polskich prozaików należą: Wyka, Miłosz (eseista) , Błoński, Białoszewski (pamiętnikarz) i właśnie Kołakowski. Nie jest to oczywiście lista zamknięta, chodziło mi jedynie o zasygnalizowanie zjawiska kulturowego, stanowiącego układ odniesienia dla prozy Kołakowskiego.<br> I ten estetyczny czy artystyczny aspekt pisarstwa Kołakowskiego stanowić będzie dla mnie punkt wyjścia do następującej refleksji :<br>Być może niektórzy z panów podejmą wymienioną przeze mnie sprawę ewolucji poglądów Kołakowskiego i być może wyrażą takie oto przeświadczenie, które i ja podzielałbym, że mamy do czynienia z wyraźną