dla układu w stanie końcowym. Zauważmy, że gdy w stanie końcowym są tylko dwa obiekty, wówczas ich energie (w układzie środka masy) są jednoznacznie określone i przestrzeń fazowa jest ograniczona do powierzchni E=const. W przypadku trzech ciał w stanie końcowym (jak w rozpadzie ) rozważamy całą przestrzeń wektorów pędu. <br>Przyjmując układ współrzędnych (rys.5.17), na którego osiach są składowe wektora pędu (p;, pŤ, p=), widzimy od razu, że cząstki o energii od E (a więc o pędzie p=E2-m2) do E+dE (i odpowiednim pędzie, p+dp), zajmują warstwę kulistą, ograniczoną powłokami sferycznymi. Objętość tej warstwy wynosi 4p2dp, czyli jest