przez łzy.<br>Strzeliły korki Laurent-Perriera, wyjętego z napełnionych lodem skrzyń. Bohucieński zaintonował burszowską pieśń:<br><br>&lt;div1&gt;Niech młodość zawsze szumi w głowie,<br>otworem stają świata drzwi.<br>Idziemy razem wierni słowu,<br>że nie rozdzieli nas już nic...&lt;/&gt;<br><br>Śpiewali wszyscy, a kiedy usiedli, Huber w patetycznych zdaniach zwrócił się do Stiebla:<br>- Drogi Martinie, ukochany nasz mistrzu! Piję twoje zdrowie, abyś mógł nadal wszystkie siły poświęcać wznoszeniu gmachu niemieckiej sztuki, a przez to umacnianiu potęgi naszego narodu, siły jego kultury! Jesteś rycerzem sztuki, a więc niech twoje święto uczci rycerski podarunek!<br>Wyszedł na chwilę i wręczył Stieblowi skórzane puzdro, z którego błysnęła pięknie wykonana replika