ręką na pożegnanie.<br>- Bywaj zdrów, Kaliasie, jeszcze się zobaczymy! - zawołał beztrosko.<br><br>&lt;tit&gt;U NOWEGO PANA&lt;/&gt;<br>Jechali z wolna Drogą Appijską. Wokoło rozciągały się rozległe, starannie uprawiane ogrody kwiatowe i warzywne i zorane pola. Muły szły leniwie, chwilami przystawały; zniecierpliwiony woźnica cmokał i gniewnie pociągał za lejce. Kalias, wtulony w róg wózka, ukradkiem przyglądał się swemu nowemu panu. Język mu zesechł i pragnienie paliło tak dotkliwie, że nawet nie odczuwał głodu.<br>Po obu stronach drogi ciągnęły się grobowce, nieliczne w kształcie ozdobnych kapliczek, inne skromne, opatrzone tylko płytą marmurową lub pomnikiem. Niektóre były otoczone ogródkiem, by dusza zmarłego miała miejsce na przechadzki. Przywilej