dla której ja jestem tak samo interesujący, jak oni dla mnie. Potem spacer nad rzeką, gdzie wyładowuje się szlachetne odmiany drewna, bogactwo tych stron. Komary zapędzają nas do domu na nocleg. <br> Wcześnie rano inżynier Kao stuka do mego pokoju.<br> - Już czas wstawać, za godzinę ruszamy - powiada. Wyglądam przez okno, tropikalna ulewa przesłania zupełnie widok na śpiącą jeszcze osadę.<br> Kao kiwa głową. Tak, leje, ale Saráee Marais, nasz sternik, i Teo Oh Leong, tłumacz, mówią, że trzeba płynąć. Jak przyjedziemy na miejsce, ulewa przeminie.<br> - Wiesz - mówi inżynier - tu oni będą mieli zawsze rację. Nie można się im sprzeciwiać. Urazimy ich ambicję. Jedziemy