na jej pocięcie. Dopiero we wczesnym karbonie wyeowoluowały rekiny o zębach centymetrowych rozmiarów, być może wypełniając miejsce w przestrzeni ekologicznej opróżnione przez ryby pancerne. Stare zęby w ich spiralach zębowych nie ulegały obłamaniu, jak u rekinów dzisiejszych, lecz pozostawały nieczynne, zagłębione w tkanki po zewnętrznej stronie szczęk. Ta oczywista konstrukcyjna ułomność została wkrótce przełamana w zaskakujący sposób, całkiem odmienny od właściwego nowoczesnym rekinom.<br>Pierwszymi ogromnymi morskimi drapieżnikami zdolnymi do obcięcia nogi były rekiny wywodzące się z wczesnokarbońskiego Orodus. Te największe zwierzęta paleozoiku (długość ciała dochodziła do 4 m) mało przypominały swoich dzisiejszych krewniaków. Pokrój ich ciała znany jest tylko u permskiej