przede wszystkim osoby &lt;orig&gt;samonaznaczone&lt;/&gt;, nierzadko wbrew lub pomimo reakcji społecznej.<br>Dla Goffmana sprawą naprawdę interesującą było dopiero to, w jaki sposób ludzie mający świadomość swego piętna radzą sobie w codziennych sytuacjach życiowych, jak - najogólniej mówiąc - przezwyciężają swój stygmat i jakie techniki stosują w celu kontrolowania informacji dotyczących ich inności czy ułomności. Natomiast skupienie uwagi reprezentantów kierunku reakcji społecznej prawie wyłącznie na społecznej widowni doprowadziło do tego, że przez długi czas tracili oni z pola widzenia osobę dewianta. Doprowadziło to w konsekwencji do pomijania lub niedoceniania &lt;orig&gt;naznaczeń&lt;/&gt;, które nie są wynikiem bezpośredniej i, by tak rzec, personalnej reakcji społecznej. Dopiero na przełomie