odmienna, w pewnym sensie - wręcz przeciwstawna. Jest to perspektywa dnia, spojrzenie w pełnym świetle, przy pełnej trzeźwości zmysłów, pamięci doświadczeń, świadomości zarówno zamiarów, jak sił i możliwości. Perspektywa rzeczywistości a nie potrzeb i pragnień, próba osiągnięcia celów osiągalnych a nie najbardziej upragnionych marzeń. Towarzyszy jej świadomość własnych ograniczeń i sprzeczności, ułomności ludzkiej natury, ale to znaczy: natury własnej, jak i natury drugiego człowieka. Pragnienie przyjemności, albo przynajmniej braku cierpienia, a nie - absolutnego szczęścia; umiarkowanego sensu, a nie - metafizycznej pewności, gwarancji własnego bytu.<br>Miłość i w tej perspektywie odgrywa zupełnie zasadniczą rolę. Jest to jednak miłość inna, a przynajmniej - inaczej przez bohaterów