ja... Już nie mogłem nic więcej powiedzieć. Uderzyłem ją w twarz i wybiegłem. Na całe szczęście na schodach nikogo nie było.<br>Właściwie powinienem to wiedzieć. Przecież sam mówiłem to tej Cyganeczce Roksanie, że gadzio musi się trzymać z gadziem, Cygan z Cyganem, no to i artysta z artystą. Tak już ułożony jest ten świat i może tak jest dobrze. A nawet jeśli nie, to tak być musi.<br>Leży tu już chyba parę dni. Gdyby nie ten straszny smród, nikt by pewnie nie zauważył, bo ona potrafiła tygodniami nie wychodzić. I zawsze trochę śmierdziało, ale nigdy aż tak. Pierwszy to zobaczyłem, bo