zasłużył.<br>Co do Teodora, można było przewidzieć tylko jedno: że będzie bił w głowę - na ogół był nieobliczalny. Pikole pracujący na jego rewirze mogli się spodziewać w każdej chwili furiackich ciosów, jak również liczyć na to, że karygodne niedbalstwo ujdzie im bezkarnie &lt;page nr=64&gt;.<br> Jedynie Adaś nie miał żadnych złudzeń. Przezwano go "ulubieńcem Teodora" - raz dlatego, że Teodor jego najbardziej lubił, po wtóre - co się może wydać dziwne - istotnie lubił go najbardziej ze wszystkich pikolów, przekomarzał się z nim, dzielił winem pozostałym od gości i dbał o napiwki, co jednak nie wstrzymywało Adasia od mściwego niszczenia Teodorowych bloczków na pięć lub dziesięć złotych