najbliższych dwóch lat. Wyjechał również stryj Henio, ale ten będzie tu wracał rokrocznie, jako gość wakacyjny. Moi koledzy będą przepadali za nim, bo był znakomitym organizatorem zabaw, gier i konkursów. Kiedy jeden z nich kiedyś przyjechał do mnie do Warszawy, zapragnął odwiedzić "kochanego stryjka". Straszne było rozczarowanie chłopca, gdy jego ulubieniec okazał się gospodarzem oschłym i wyraźnie zniecierpliwionym wizytą. Stryj miał po prostu dwa oblicza: przyjaciela młodzieży na wsi i człowieka, którego ona w mieście nic kompletnie nie obchodziła. Jest też rzeczą całkiem prawdopodobną, że było to jedno i to samo oblicze człowieka, któremu dziatwa jest całkowicie obojętna. Tyle, że w