mnie czymś bardzo ważnym - dzięki niej nie czułem się totalnie samotny, miałem o kim myśleć i snuć mniej lub bardziej realne plany na przyszłość. <br>Tuż po apelu porannym poszedłem do budynku sztabu, na parterze którego mieściła się centrala telefoniczna. Kolega który pełnił tam służby, był jak na wojskowe warunki bardzo uprzejmy i bez problemu łączył rozmowy z jednostki do Warszawy. Odnalazłem w swym notesie numer telefonu do Elizy i poprosiłem go aby mnie połączył. Musiałem trochę poczekać dlatego, że do jednostki doprowadzona była tylko jedna linia telefoniczna, a paru trepów jeszcze przede mną poprosiło o połączenie kilku rozmów telefonicznych. Niecierpliwiłem się