jego zajęciem.<br>Podszedł i stanął mu nad głową, z zaciekawieniem oglądając wykańczane dzieło.<br>- Barbara - powiedział po chwili, tłumiąc nietaktowny chichot - chodź, obejrzyj swój portret.<br>Barbarę tknęły złe przeczucia. Wstała od stołu i podeszła do Lesia. - Co to jest? - spytała po długim milczeniu. - Co oznacza ta dziwna rzecz? Po czym jesteś uprzejmy poznać, że to jest mój portret?<br>- Po tym, że się patrzy na ciebie.<br>- Ach, tak? Czy można wiedzieć, panie Lesiu, w jakim stopniu pańskie dzieło jest związane ze mną?<br>W podejrzanie aksamitnym głosie Barbary drżały jakieś złowieszcze tony, ale zaabsorbowany natchnieniem Lesio nie zwrócił na to uwagi. Spojrzał na nią