62 Liutpranda tylko to, co odnosiło się do ogółu longobardzkich wojowników. Odmienna norma dotycząca gasindów miała inny charakter: nie opierała się na starym zwyczaju, lecz wyrażała królewską wolę (de gasindiis vero nostris volumus). Jest to wyraźna wskazówka, że tradycja prawna została w tym punkcie zmodyfikowana. Król chciał zapewnić swoim gasindom uprzywilejowaną pozycję podnosząc dolną granicę ich wergeldu oraz zastrzegając do swojego uznania ocenę "osobistej jakości" każdego z nich. Różnicę, jaka powstała między królewskimi gasindami a resztą wolnych Longobardów trzeba było zapisać w edykcie. Zapis starej tradycji prawnej zawdzięczamy więc najprawdopodobniej temu, że król wprowadził do niej innowację.<br> Wergeld ustalany "według jakości