dobra, już dobra... - uśmiechnął się. - Idziemy.<br><br>Ale teraz dla odmiany Ika wykazała, że i ona też czasem potrafi <br>coś przemyśleć.<br><br>- Czekaj - powiedziała. - Nabierz tego żwiru do kieszeni <br>i rzucaj przed sobą. Skąd można wiedzieć, co za licho tam siedzi <br>w ciemnościach? Rzucisz... przynajmniej przestraszy się.<br><br>Groszek schylił się i zaczął upychać żwir po kieszeniach.<br><br>- Słusznie - powiedział w końcu. - Ale... <br><br>- Ale co?<br><br>- Ale tu jest jedna rzecz bardzo nie w porządku. <br><br>- Co znowu?<br><br>- No bo przemyśl to sobie tylko: lecieliśmy jakimś cudem technicznym, <br>grawitacja, pralnia chemiczna, te dzióbki od butelek i tak dalej... <br>co tu dużo gadać? W ogóle mocna rzecz.<br><br>- Pewnie