zarówno religijny, jak filozoficzny. Sens religijny sięgał dogmatów luteranizmu, sens filozoficzny wywodził się z fenomenologii Hegla. Protest przeciwko jednemu i drugiemu miał u Kierkegaarda przede wszystkim emocjonalny charakter. Dopiero potem, i to w zasadzie nie u niego, do czynników emocjonalnych dołączyły się czynniki racjonalne i teoretyczne: protest przeciw rei-fikacji ("urzeczowieniu") człowieka i wpływ doktryny Hume'a.<br>Wizja człowieka, który nagle został pozbawiony substancjalnego podłoża, zaczęła wykazywać jakieś analogie z wizją muzyki, pieśni. Sposób bytowania człowieka egzystencjalistycznego przypomina sposób bytowania dzieła muzycznego. Wiemy wszyscy o wpływie poetów na egzystencjalizm, szczególnie Hölderlina i Rilkego. W jednym z Sonetów do Orfeusza Rilkego czytamy: "śpiew