światowych. Wprowadzają czytelnika w problemy tworzenia ram organizacyjnych badań, w okres powstawania placówek naukowych i ekspedycji specjalizujących się w badaniach tego rejonu.<br> Autor omawianej książki, relacjonując dzieje badań na Białostocczyźnie, stara się nie pominąć żadnego badacza, który w tym rejonie działał lub interesował się jego problematyką "prywatnie" czy też "z urzędu". Przypomina najwybitniejsze postacie, których rezultaty badań miały znaczenie ponadregionalne. Wymienia tu - obok wspomnianego już Zygmunta Glogera - także Wiktora Ossolińskiego. Józefa Jaroszewicza - z najstarszego pokolenia. Dużo miejsca poświęcił autor osobie Zygmunta Szmita. Przypominał też prace Romana Jakimowicza, Konrada Jażdżewskiego, Krystyny Musianowicz, Jerzego Antoniewicza, Aleksandra Kamińskiego. Doprowadzając swoją relację do 1975 roku