do okna. Gawron leżał do góry brzuchem. Czarniutki smukły kot obchodził uczenie swój łup niby upolowany. Nie wiedział, jakimi oczami patrzyły na niego trzy gawrony i Hans. <br>Kryształowe dzwonienie na kolację zabrzmiało aż niewiarygodnie tuż po tej mordowni. <br>Proboszcz był już u siebie. Chodził po pokoju, czekając na gościa. Gorąco uścisnął mu rękę. <br>- Pan docent... to na froncie, w okopach... to znów u "pogan"... To pana pierwsze pomorskie Fruhlingserwachen... Proszę, niech pan siada. <br>Gerta wniosła czubate talerze. I do proboszcza: <br>- To od Szubadków... pieczeń. Znowu żałowali, że ksiądz proboszcz nie zaszczycił... <br>- Wiem, wiem... ja "gardzę ich stołem"... Nie mam już siły