jakąś tkaninę i rozwiesił ją pośpiesznie na oknie.<br>- A teraz pogadamy, rozkoszny kawalerze... - mówił niskim, dygocącym z irytacji głosem. - Jeśli się ruszysz, będzie to twój ostatni ruch... Jak tu trafiłeś?<br>Adaś stał blady i na wszystko gotów.<br>- Przypadkiem - odrzekł po chwili namysłu. - Zabłądziłem...<br>- Czy i wtedy zabłądziłeś - wtrącił chudy - kiedyś usiłował podejść tego pana? Kiedy ci ten pan zostawił na łbie upominek?... Nie wyglądasz tak, przyjacielu, jak gdybyś łatwo mylił drogę. O, nie! Gadaj prawdę, po coś tu przylazł?<br>- Zbłądziłem - twierdził Adaś uparcie.<br>Nie mógł w oszołomieniu wymyślić niczego lepszego.<br>- Właśnie w te strony! - zaśmiał się nieprzyjemnie chudy. Nagle urwał ten