całkiem się w głowach... przewróciło. Żadnego wstydu - mówiła jak prawie zdrowy człowiek. - A żona pana Janusza pewno jeszcze nie wie... Nieprędko się dowie, że...<br>- To chyba dobrze. Dla niej on wciąż jeszcze żyje.<br> - Dla mnie mój mąż nie. Chyba niemożliwe, żebyśmy jeszcze kiedyś się zobaczyli. Wie pani, ja miałam wesołe usposobienie. Zawsze wierzyłam w życie. A teraz... Lekarze ostrzegali mnie przed ciążą. Twierdzili, że serce, że nerki... Ja myślę, że gdyby nie zabrali męża albo choćby już po porodzie... Mój synek nie tak... To był duży, ładny chłopczyk. Zupełnie wyrośnięty.<br>- Tak, rozumiem. Wróćmy jednak do prowokacji. Pani tu mieszka długo, zna