grała "tusz" co pół godziny... cechy ze sztandarami i kler w szatach pontyfikalnych... <br>- Czy ty przestaniesz mówić choć na pięć minut? - zapytała z oburzeniem Gabriela. <br>- Ażebyś ty mogła zacząć, czy tak? Ależ naturalnie, mogę! Przyjdzie mi to z największą łatwością, tym bardziej że już w zamierzchłych wiekach odznaczałem się zawsze usposobieniem melancholijnym i milczącym. Czy nie uważasz, że słowo "zamierzchłe" jest tak bezsensowne, że wstyd przynosi każdemu szanującemu się człowiekowi? <br>- Ach, mój Boże, to można oszaleć! - jęknęła Gabriela. <br>- Gabi, moja kochana - powiedział Hubert miękko - naprawdę mama tak bardzo chciała cię poznać. Czy przyjdziesz do nas? Chodź teraz.<br>Ale nagle lunął deszcz