gdy były one jednym z najbardziej pożądanych dóbr, musiało wprawiać aparatczyków w osłupienie. Nie przepuszczał za to żadnej okazji, by walczyć o poziom polskiej muzyki, o polepszenie jej warunków materialnych, o wyrwanie dla niej swobód, bez których nie mogła się rozwijać. By przyczyniać się wpierw do przywrócenia, a później do utrwalenia wymiany z Zachodem. By przeciwstawiać się nawrotom &lt;orig&gt;zamordyzmu&lt;/&gt;. By nie dopuścić do zerwania żywotnie ważnych dla samego bytu narodowego więzi z tradycją polską i z kulturą europejską.<br>Dziś jedni usiłują uczynić z Mycielskiego alibi dla PRL; inni widzą w nim zapewne kolaboranta. Nie był ani jednym, ani drugim. Nim jeszcze