tępiono tę straszną nawałę stalą <br>i żelazem, mimo to napady wilków nie ustawały. Opuszczone <br>domostwa służyły im za leża i barłogi; po nocach <br>pełnych niepokoju matki nie odnajdywały swych dzieci, mężowie <br>żon. Ryk i skowyt mordowanego bydła nie ustawał ani <br>na chwilę.<br><br>Do ochrony przed klęską wysłano liczne oddziały dobrze <br>uzbrojonego wojska, tępiono wilki w dzień i w nocy, one <br>jednak mnożyły się z taką szybkością, że <br>poczęły zagrażać całemu państwu.<br><br>Stopniowo zaczął szerzyć się głód. Lud oskarżał <br>ministrów i dwór o niedołęstwo i złą <br>wolę. Fala niezadowolenia i rozpaczy rosła i potężniała. <br>Wilki wdzierały się do mieszkań i wywlekały z