najlepsze, to powinno takim pozostać po wzbogaceniu problemu wyboru o dodatkowy stan rzeczy, charakteryzujący się dokładnie takimi samymi użytecznościami jak któryś ze stanów rzeczy branych dotychczas pod uwagę. Na przykład jeżeli którekolwiek z działań a, a zostanie uznane za lepsze w sytuacji tak określonej:<gap> to to samo działanie musi zostać uznane za lepsze, gdy dołączymy stan rzeczy s , powodujący konsekwencje oceniane tak samo jak s :<gap>. Twierdzi się, że tak powinno być, jeśli nasza niewiedza co do prawdziwego stanu rzeczy jest rzeczywiście zupełna, a decyzję podejmujemy tylko ze względu na możliwe konsekwencje. Tymczasem łatwo się przekonać, że w pierwszym z powyższych przypadków