trzeba nam uniknąć różnych pokus manichejskich.<br> Kołakowski potrzebuje wąskiej koncepcji racjonalizmu dla zbudowania dramaturgii myślenia pełnej paradoksów i nierozwiązywalnych sprzeczności. Może jednak są inne wyjścia? Niekoniecznie aż tak tragiczne? Można na przykład, idąc za Popperem, szukać rozwiązań w ramach racjonalizmu szerszego, "krytycznego", a nie tylko w ramach irracjonalizmu lub racjonalizmu wąskiego, który Popper nazywa "naiwnym".&lt;/&gt;<br> &lt;hi&gt;SA&lt;/hi&gt;:&lt;who2&gt;Jedna uwaga w sprawie porzucenia przez Kołakowskiego relatywizmu. Proszę zwrócić uwagę na końcowe zdanie książki: &lt;gap&gt; . Jest to opinia relatywisty albo przynajmniej fragment "monologu" relatywisty, "monologu", któremu w tej książce towarzyszy stale monolog inny.&lt;/&gt;<br> &lt;hi&gt;RZ&lt;/hi&gt;: &lt;who1&gt;To może być mniemanie relatywisty i tak na przykład odebrał je