Typ tekstu: Książka
Autor: Basztura Czesław
Tytuł: Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej
Rok: 1996
Autor: Basztura Czesław
Tytuł: Komputerowe systemy diagnostyki akustycznej
Rok: 1996
sposób następujący:
Schemat blokowy tej procedury przedstawiono na rysunku 4.20. Na początku tworzymy P jednoelementowych podzespołów złożonych z parametrów
Następnie dla każdego w stopniu pierwszym tworzonych jest P1 podzespołów (przez łączenie w pary , z każdym do którego nie należy). Skuteczność tych podzespołów jest, po obliczeniu, porównywana ze sobą i w efekcie wybierany jest podzespół (4.69). Utworzonych zostaje zatem P podzespołów . Proces ten jest powtarzany dla kolejnych stopni p = 2, 3, ... , r1, tzn. na kolejnym stopniu p dla każdego j = 1, 2, ..., P wybierany jest podzespół , najlepszy spośród N możliwych podzespołów (utworzonych przez "parowanie", z każdym , do którego nie należy). Na
Schemat blokowy tej procedury przedstawiono na rysunku 4.20. Na początku tworzymy P jednoelementowych podzespołów złożonych z parametrów
Następnie dla każdego w stopniu pierwszym tworzonych jest P1 podzespołów (przez łączenie w pary , z każdym do którego nie należy). Skuteczność tych podzespołów jest, po obliczeniu, porównywana ze sobą i w efekcie wybierany jest podzespół (4.69). Utworzonych zostaje zatem P podzespołów . Proces ten jest powtarzany dla kolejnych stopni p = 2, 3, ... , r1, tzn. na kolejnym stopniu p dla każdego j = 1, 2, ..., P wybierany jest podzespół , najlepszy spośród N możliwych podzespołów (utworzonych przez "parowanie", z każdym , do którego nie należy). Na
sposób następujący:<br><gap><br>Schemat blokowy tej procedury przedstawiono na rysunku 4.20. Na początku tworzymy P jednoelementowych podzespołów <gap> złożonych z parametrów <gap><br>Następnie dla każdego <gap> w stopniu pierwszym tworzonych jest P1 podzespołów (przez łączenie w pary , z każdym <gap> do którego <gap> nie należy). Skuteczność <gap> tych podzespołów jest, po obliczeniu, porównywana ze sobą i w efekcie wybierany jest podzespół <gap> (4.69). Utworzonych zostaje zatem P podzespołów <gap>. Proces ten jest powtarzany dla kolejnych stopni p = 2, 3, ... , r1, tzn. na kolejnym stopniu p dla każdego j = 1, 2, ..., P wybierany jest podzespół <gap>, najlepszy spośród N możliwych podzespołów (utworzonych przez "parowanie", z każdym <gap>, do którego <gap> nie należy). Na
