W XIV w. za panowania Giedymina i jego syna Olgierda, dzięki ogromnemu rozrostowi terytorialnemu i wzmocnieniu organizacji wewnętrznej, Litwa doszła do dużego znaczenia politycznego.<br><br>Sytuacja zmieniła się jednak pod koniec tego stulecia. Na zachodzie rosło zagrożenie ze strony Zakonu krzyżackiego, który pod hasłem chrystianizacji organizował zbrojne wyprawy na Litwę, zmierzając w istocie do jej opanowania. Najbardziej narażona na ataki krzyżackie była Żmudź. Na wschodzie coraz potężniejszy książę moskiewski Dymitr Doński - sławny pogromca Tatarów na Kulikowym Polu (1380) - dążył do wyzwolenia ziem ruskich spod jarzma Złotej Ordy i zjednoczenia ich pod swym berłem, godząc tym samym w interesy Litwy.<br><br>Wejście do wspólnoty chrześcijańskiej