przybliżeniu stałe, ale tylko w określonych przedziałach czasowych. W modelu generacji mowy (rys. 4.15) zakłada się, że przedstawia on model z czasem dyskretnym. W metodzie LPC zakłada się, że w analizowanym przedziale czasu sygnał może być traktowany jako niezmienny, czyli stacjonarny. Dokładność wyników analizy i pomiaru zależy od tego, w jakim stopniu założenie to jest spełnione. W klasycznej postaci LPC, sygnał mowy, występujący w postaci spróbkowanej jako ciąg <gap> jest uzyskiwany jako rozwiązanie równania różnicowego rzędu P. Zakłada się, że analizowany sygnał mowy może być przybliżany przez estymator <gap> obliczany jako liniowa kombinacja P poprzednich próbek sygnału, tzn. <gap> Błąd predykcji określony jako różnica sygnału