Powiedziała, że dzwoni z Warszawy.<br>- Aha, i co mówiła?<br>- No nic. Żebyś do niej zadzwonił. Zostawiła numer telefonu. Czyżby to była Eliza ?Przecież oprócz niej żadnej innej dziewczyny w Warszawie nie znałem. <br>- Tak? No to dobrze. Podaj mi ten numer. Dyżurny podałem mi numerek a ja z niemałym trudem, trzymając w jednej ręce słuchawkę zanotowałem go w swym notesie. Pożegnawszy się z kolegą z Bojęcina wykręciłem podany przez niego numer. Po chwili usłyszałem w słuchawce mocny męski głos:<br>- Tak. Słucham. <br>- Dzień dobry. Nazywam się Wiesław Pasławski - przedstawiłem się - dzwonie z Warszawy. Czy zastałem Elizę?<br>- Tak. Proszę chwileczkę poczekać. <br>- Dobrze - odpowiedziałem z nutą nadziei