się miejsce. Ta migotliwa przemienność pozwalała ukazywać jakby jednocześnie wydarzenia w różnych środowiskach i salonach Florencji, poprzedzające zamordowanie Aleksandra de Médicis; niemal równoległą ich wielopłaszczyznowość. Mnogość scen miała w tym przypadku także charakter demonstracji: po teatralnej klęsce Nocy weneckiej Musset zapowiedział, że nie będzie więcej pisał dla teatru, i powstające w latach następnych sztuki wydał w 1834 roku pod prowokującym tytułem Spektakl w fotelu; na pierwsze miejsce został w nim wysunięty najpóźniej powstały Lorenzaccio. I rzeczywiście, mimo że dramat był i jest wysoko oceniany, wystawiono go dopiero w 1906 roku z Sarah Bernhardt w roli tytułowej. Ale z punktu widzenia inscenizacji ilość