poprawy wyników. Jednakże proreformatorsko nastawione gospodarki Węgier, Polski i Jugosławii uzyskiwały nieraz wyniki gorsze od gospodarek starego typu (tzn. wyższy globalny wskaźnik inflacji i niższą stopę wzrostu). Stosując pojęcia wypracowane przez Kornaia, można by postawić tezę, że paradoks ten jest prostą konsekwencją faktu, że gospodarki najbardziej zaawansowane w reformach zdołały w pewnym stopniu odejść od systemu silnych powiązań opartego na centralnym planowaniu w kierunku "socjalizmu rynkowego" o słabych powiązaniach.<br>Ta kategoryzacja okazała się użyteczna w moich badaniach nad ewolucją systemu w Polsce przed zejściem partii komunistycznej ze sceny (Poznański 1996). Zajmując się tymi zagadnieniami, stwierdziłem, że posługiwanie się kategoryzacją wyróżniającą cztery klasy zawęża