nie pozwolił zostawić jej w lecznicy, tylko na własnych rękach zaniósł do domu i opiekował się czulej niż mną, kiedy dwa tygodnie wcześniej leżałam złożona ciężką grypą. A kiedy poszedł do pracy, a ja zostałam z psem w domu, dzwonił co dwie godziny z pytaniem, czy z Różyczką wszystko jest w porządku... <br>Agnieszka mówi, że właśnie te chwile, gdy obserwowała Roberta biegającego po domu z różnymi opatrunkami, wlewającego psu do pyska mleko strzykawką, troskliwie podtrzymującego psią głowę, utwierdziły ją w mniemaniu, że jednak wybrała właściwego faceta.<br>- Podziwiam go oczywiście za to, że jest świetny w swojej pracy - tłumaczy Agnieszka - zaimponował mi opanowaniem