Stąd dana figura może mieć różne wykładnie, z których każda rościć sobie będzie prawa wykładni jedynej. Od alegorii jako figury należy odróżniać alegorezę jako metodę interpretacji (por. rozdz. I).<br>Alegoreza nie zanikła w humanistycznym nurcie sztuki renesansowej. Petrarca, Boccaccio, Tasso w sposób alegoryczny odczytywali grecką mitologię i antyczną literaturę. Natomiast w praktyce pisarskiej wieku XVI, i to właśnie często w gatunkach nieregularnych, nawiązujących do tradycji średniowiecznej, bogata rodzajowość, bujna sprawozdawczość i ciekawość świata stawały się wartościami coraz bardziej dominującymi i autonomicznymi, ograniczając w ten sposób możliwości alegorycznej wykładni utworu.<br>Powiastki-egzempla z jednego zbioru przechodziły nieraz do innego, zmieniając wraz z kontekstem