być właśnie prawdy o przeszłości wymierzone w przyszłość. Dlatego też książka, mimo że gruba i pełna, jest jednocześnie skondensowana i bardzo narracyjnie zdyscyplinowana, choć operuje często systemem skojarzeń i kolejnych przypowieści dodawanych do opowieści zasadniczej.<br>Posłowie Władysława Bartoszewskiego pełni w tym wydaniu rolę ważną. Nikt inny nie mógł być bardziej w prawie, by podjąć wątek wspomnień Icchaka Cukiermana dotyczący stosunków polsko-żydowskich w latach 1939-1947. Padają bowiem w książce słowa ostre, jest wiele pretensji i oskarżeń wobec choćby Armii Krajowej. Autor nie szczędził twardych osądów Żydom-kolaborantom, nie szczędzi ich też wielu Polakom. Władysław Bartoszewski próbuje pokazać kontekst tych opinii, źródła