to powiązać z najniższym stanem klasycznych oscylacji, w którym układ pozostaje w spoczynku w minimum potencjału. Trzeba jednak pamiętać, że energia kwantowego oscylatora w stanie v=0 nie jest równa zeru, lecz &lt;gap&gt;, nie możemy więc nigdy osiągnąć "braku drgań". Na zakończenie przypomnijmy raz jeszcze, że przytoczone wzory są słuszne tylko w przybliżeniu drgań harmonicznych i w nieobecności rotacji.<br>Potencjał oscylatora harmonicznego w żadnym razie nie może poprawnie reprezentować rzeczywistego potencjału &lt;gap&gt; w całym przedziale zmienności R, bo oznaczałby nieskończenie silne wiązanie cząsteczki w całość (paraboliczna studnia potencjału jest nieskończenie głęboka). Tymczasem wiemy, że dostarczenie cząsteczce odpowiednio dużej energii powoduje jej dysocjację, to jest