i dać swoje życie na okup za wielu" (M k 10,45). Nie ma innego uzasadnienia, które miałoby większą wagę niż cena takiego życia i takiej śmierci. Jest to największy i najświętszy motyw dla istnienia Kościoła w "postaci sługi". Bolesne doświadczenie wielu wieków uczy jednak, że służba przeradza się łatwo w ukrytą formę uzależniania drugich i władania nimi. Przestaje być wtedy prawdziwą służbą, a staje się jedynie zasłoną dla ludzkich dążeń i skłonności. Jest w tym swoisty dramat służby. Wyznając swoją wiarę w Jezusa jako Pana, chrześcijaństwo odrzuca w swej nauce wszelką tendencję do panowania przez służbę. Głosi, że prawdziwa i ofiarna