cierpienie "ludzkie" nie jest skazane na milczenie i "bezgłos", że Miron-heroiczny, Miron-filozoficzny nie zwycięża Mirona-pojękującego, że doznawane przez poetę olśnienia nie są nigdy - na szczęście - czyste, że pozostaje na ich dnie jakiś osad, zwątpienie, niepokój, wycofanie, rozmnożenie, już nie bytów, a wątpliwości.<br>Idąc więc tak od początku, w zgodzie z chronologią, która u Białoszewskiego nie jest może najważniejsza, ale i nie najmniej ważna, przyjrzyjmy się kilku wierszom najpierw z Obrotów rzeczy.<br>W tym tomie, w cyklu Liryka przed zaśnięciem, czytamy wiersz Liryka śpiącego (przytaczam w całości):<br>&lt;gap&gt;<br>Wiersz bardzo "białoszewski": ruch rzeczy, ruch wyobraźni, zamiłowanie do przedstawiania stanów pozaracjonalnych (sen